47. رویای نیمه شب

﷽

توصیه می کنم رمان "رویای نیمه شب" را حتما بخوانید....

علامه بزرگوار مجلسی  نقل می کند :
در شهر حله مردی بود که وی را ابوراجح حمامی می گفتند و حاکمی ناصبی  داشت. روزی به وی خبر دادند که ابوراجح برخی از صحابه را سب می کند .

وی را احضار نمود و فرمان داد او را بزنند و شکنجه کنند . مزدوران حاکم نیز ضربات مهلکی بر صورت و تمام  بدن وی زدند ، به نحوی که دندانهایش ریخت . سپس زبانش را برون آورده سوزن بزرگی در آن فرو کردند . بینی او را سوراخ کرده ، ریسمانی را داخل آن کردند و وی را در کوچه های حله گرداندند و آنقدر بر تمام بدن وی کوبیدند  تا آنکه روی زمین افتاد .

حاکم فرمان داد او را بکشند ولی حاضران گفتند : او پیر است و از شدت ضربه و فراوانی زخم ها خواهد مرد .
لذا وی را روی زمین رها کردند . خانواده اش آمدند و او را به منزل بردند ولی حال ابوراجح آنچنان وخیم بود که هیچ کس شک نداشت که به زودی زندگی را وداع خواهد گفت .

صبح فردا ... ابوراجح را دیدند که ایستاده مشغول نماز خواندن و در بهترین حالت است ! دندانهای افتاده اش برگشته و تمام جراحات التیام یافته و اثری از آن شکنجه ها در بدن او باقی نمانده بود .
مردم از این حالت به شگفت آمدند و از وی واقعیت امر را پرسیدند .

توضیح داد که به حضرت مهدی علیه السلام ملتجی گردیده او را به در خانه ی خدا ، وسیله و شفیع قرار داده است . آنگاه امام علیه السلام به خانه ی وی آمده  منزگاهش را از نور خویش پر ساخته اند . ابوراجح گوید :
امام با دست شریفش صورتم را مسح کرده فرمود :
" از منزل بیرون رو و برای خانواده ات طلب روزی کن . خدای تعالی ترا شفا عنایت فرموده است ."
پس ، همچنانکه می بینید ، شفا یافتم .

محمد بن قارون ، ابوراجح را دید که طراوت جوانی به وی بازگشته و صورتش گلگون و اندامش معتدل گردیده بود . خبر در حله پیچید . حاکم به احضار او  امر نمود . حاکم - که روز پیش وی را با صورت متورم شده از ضربات دیده بود - وقتی ابوراجح را صحیح و سالم دید - بی آنکه اثری از جراحات در او مشهود باشد - به شدت ترسید و نحوه ی رفتارش را با شیعیان اهل بیت تغییر داد و شورع به خوشرفتاری با آنان کرد.
ابوراجح پس از تشرفش به محضر امام علیه السلام به نظر بیست ساله می آمد و همواره به همان شکل و قیافه باقی بود تا آنکه از دنیا رفت .