پرواز دهنده ی روح

أَلسَّلامُ عَلى مَنْ بَکَتْهُ مَلائِکَةُ السَّمآءِ،

سلام بر آن کسى که فرشتگانِ آسمان بر او گریستند

علامه بحرالعلوم به سامرا می‏رفت، در راه به مسأله گریه بر امام حسین(ع) – که باعث آمرزش گناهان می‏شود – فکر می‏کرد. عربی بر مرکبی سوار، مقابلش رسید و سلام کرد و پرسید:جناب سید، شما را متفکر می‏بینم؟اگر مسأله علمی است بفرمایید، شاید من هم چیزی بگویم.
بحرالعلوم فرمود:در این فکر بودم که چگونه می‏شود حق‏تعالی این همه ثواب به زائران و گریه‏کنندگان حضرت سیدالشهدا(ع) می‏دهد؛ مانند آن که:«هر قدمی که زائر برمی‏دارد، ثواب یک حج و یک عمره در نامه عملش نوشته می‏شود، و برای یک قطره اشک تمام گناهان صغیره و کبیره‏اش آمرزیده می‏شود؟»
آن سوار عرب فرمود:تعجب مکن!من برای شما مثل می‏آورم تا مشکلت حل گردد. سلطانی در شکارگاه از همراهانش دورافتاده بود. در آن بیابان وارد خیمه‏ای شد و پیرزنی را با پسرش در گوشه خیمه دید. آنان بزی داشتند که زندگی‏شان از شیر آن بز تأمین می‏شود و غیر از آن چیز دیگری نداشتند. آن پیرزن، بز را برای سلطان ذبح کرد و طعامی حاضر کرد. او سلطان را نمی‏شناخت و فقط برای اکرام مهمان، این عمل را انجام داد. سلطان شب را آنجا ماند و روز بعد در دیدار عمومی، واقعه دیشب خود را نقل نمود و گفت:من در شکارگاه از غلامان دور افتادم و در حالی که شدیداً تشنه و گرسنه شده بودم و هوا به شدت گرم بود، به خیمه آن پیرزن رفتم، او مرا نمی‏شناخت و در همان حال سرمایه او و پسرش بزی بود که از شیر آن، زندگی را می‏گذراندند. آن را کشتند و برای من غذا آماده کردند. حال در عوض این محبت، به این پیرزن و پسرش چه بدهم و چگونه تلافی کنم؟
یکی از وزیران گفت:صد گوسفند به او بدهید، دیگری گفت:صد گوسفند و صد اشرفی به او بدهید، دیگری گفت:فلان مزرعه را به ایشان بدهید.
سلطان گفت:هر چه بدهم کم است. اگر سلطنت و تاج و تختم را بدهم، مکافات به مثل کرده‏ام. چون آنها هر چه داشتند به من دادند، من هم باید هر چه دارم به آنان بدهم.
 حضرت سیدالشهدا(ع) هر چه داشت از مال، اهل و عیال، پسر، برادر، فرزند و سر و پیکر، همه و همه را در راه خدا داد. حال اگر خداوند بر زائران و گریه‏ کنندگان آن حضرت، آن همه اجر و پاداش و ثواب بدهد، نباید تعجب نمود [خدا که نمیتواند خدایی خود را به حسین دهد ]. این را فرمود و از نظر سید بحرالعلوم غایب شد.

العبقری الحسان، ج ۱، ص ۱۹۹، به نقل از اشک حسینی، سرمایه شیعه، ص ۳۶ و ۳۷

قلم فرسایی برای امام

أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ جَنَّةِ الْـمَـأْوى،

سلام بر فرزند جنّة المأوى ،

حضرت امام حسین‏ علیه السلام در عالَم مکاشفه به یکى از علماى قم فرمودند:

مهدى ما در عصر خودش مظلوم است، تا مى ‏توانید درباره آن حضرت سخن بگویید و قلم ‏فرسایى کنید؛ آنچه درباره شخصیّت این معصوم بگویید درباره همه معصومین (علیهم السلام) گفته ‏اید؛چون حضرات معصومین همه در عصمت و ولایت و امامت یکى هستند و چون این زمان، دوران‏ مهدى ما است سزاوار است درباره او بیشتر گفتگو شود.

و در خاتمه فرمودند:
باز تأکید مى‏ کنم درباره مهدى ما (علیه السلام) زیاد سخن بگویید و بنویسید، مهدى ما (علیه السلام) مظلوم است،بیش از آنچه نوشته و گفته شده باید درباره‏اش نوشت و گفت.

ترجمه صحیفیه ی مهدیه:59

آقا نیا...."کمی دیرتر.....

السَّلامُ عَلَى النُّفُوسِ الْمُصْطَلَماتِ ،

سـلام بر آن جان هاى مُستأصل و ناچار

1400سال پیش در منزل: "بنی مقاتل" امام پرده خیمه ی "عبیدالله بن حر جعفی" را کنار زد و و روبه عبیدالله ...کرد و فرمود: آیا دختر پیامبرت را یاری نمی کنی و در رکابش نمی جنگی؟

عبیدالله گفت :به خدا سوگند من می‌دانم که هرکس از فرمان تو پیروی کند، به شهادت و خوشبختی ابدی نایل شده است؛ ولی من احتمال نمی‌دهم که یاری من به حال تو سودی داشته باشد؛ زیرا در کوفه کسی را ندیدم که مصمم به یاری و پشتیبانی شما باشد و به خدا سوگندت می‌دهم که از این امر معافم بداری؛ زیرا جان من هنوز مرگ را بر خود ارزانی نداشته است (تمایلی به مرگ ندارد)؛

ولی این اسب خود «ملحقه» را که به خدا سوگند، تا حال به وسیله آن دشمنی را تعقیب نکرده‌ام، جز اینکه به او رسیده‌ام و هیچ دشمنی مرا تعقیب نکرده است، مگر اینکه با داشتن این اسب از چنگال او نجات یافته‌ام (را به حضور شما تقدیم میکنم)، پس آن را بگیر که مال توست.

امام فرمود: اکنون که در راه ما از نثار جان امتناع می‌ورزی، ما نیز به اسب تو، نیاز نداریم.

حال امام زمانمان درب تک تک خانه هایمان را می زند و ندای هل من ناصر ینصرنی مهدی سر می دهد ولی هر کداممان بهانه ای داریم یکی زن و فرزند را بهانه می کند یکی وقت ندارد یکی حال ندارد و آقـــــــا 1142 سال است که یـــــــــار ندارد....و زمان هچنان در گذر است....

کمی به خود بیاییم.....

پیشنهاد کتاب: کتاب "کمی دیرتر" سید مهدی شجاعی را بخوانیم جوانی که بر خلاف همه صدا زد آقا نیا....

حسرتی بر دل من مانده

أَلسَّلامُ عَلى ساکِنِ کَرْبَلآءَ

سلام بر ساکنِ کربلاء 

ابا صالح التماس دعا هر کجا رفتی یاد ما هم باش
نجف رفتی کاظمین رفتی کربلا رفتی یاد ما هم باش
ابا صالح یا ابا صالح
مدینه رفتی به پا بوسه مادرت زهرا یاد ما هم باش
به دیدار قبر مخفی از کوچه ها رفتی یاد ما هم باش
شب جمعه کربلا رفتی
یاد ما هم کن چون زدی بوسه
کنار قبر ابوالفضل باصفا رفتی یاد ما هم باش
ابا صالح یا ابا صالح
نماز حاجت که می خوانی از برای فرج مسجد کوفه
شدی محرم در مناسک حج یا منا رفتی یاد ماهم باش

کور، آن است که روی تو نبیند مهدی

...

حسرتی بر دل من مانده و ای کاش مرا

شب جمعه سفر کرببلایی بدهی

شاعر:حسن جواهری

88. رانده شده

أَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَدَّلینَ فِى الْفَلَواتِ،

سلام بر آن به خاک افتادگان در بیابان ها،

عیسی خشاب گوید: به امام حسین(ع) گفتم: آیا شما صاحب الامر هستید؟

فرمود: «خیر، لیکن صاحب الامر طرید (رانده شده) و شرید (آواره) است و خونخواه پدرش و دارای کنیه عمویش می باشد.»

فرهنگ الفبایی مهدویت، مجتبی تونه ای، ص به نقل از کمال الدین وتمام النعمه، ج ۱، ص ۳۱۸، باب ۳۰، ح ۵

86. اولین قبری که شکافته می شود...

أَلسَّلامُ عَلى مَنْ دَفَنَهُ أَهْـلُ الْقُرى،

سلام بر آنکه اهل قریه ها دفنش نمودند،

جابراز امام باقر ـ علیه السّلام ـ نقل می کند که امام حسین ـ علیه السّلام ـ در روز عاشورا، پیش از شهادتش، به تفصیل درمورد رجعت خود و یاران خود سخن گفت:«بشارت باد شما را به خدا قسم اگر این قوم ما را بکشند، ما نخستین کسانی هستیم که نزد پیامبرمان باز می گردیم و تا مدتی که خدا بخواهد توقف خواهیم کرد، آن گاه من اولین کسی هستم که قبرش شکافته می شود و ناگهان از قبر خارج می شوم، در حالی که امیر المؤمنین نیز از قبرش خارج شده و مهدی ما نیز قیام نموده است.»

بحار الانوار، ج 53، ص 61، حدیث 52٫

83. گذر ثانیه های نیامدنت....

أَلسَّلامُ عَلى مَنْ اُریقَ بِالظُّـلْمِ دَمُهُ،

سلام برآن کسى که خونش به ظلم ریخته شد،

شعری که امام زمان صلوات الله علیه به شیخ جعفرمجتهدی تعلیم دادندوفرمودندهرگاه خواستی به عمویم عباس توسل کنی بااین شعرتوسل کن.

یادم زوفای اشجع الناس آید
وزچشم ترم سوده الماس آید
آیدبه جهان اگرحسین دگری
هیهات برادری چوعباس آید

یارب به حق سقای بی دست کربلاعجل لولیک الفرج.

82. الا یا اهل العالم....

أَلسَّلامُ  عَلَى الشَّیْبِ الْخَضیبِ،

سلام بر آن مَحاسنِ بخون خضاب شده،

«زمانی که حضرت قائم(عج) ظهور می‌کند، [کنار کعبه] ما بین رکن و مقام می‌ایستد و پنج ندا می‌دهد:

الأول: ألا یا أهل العالم أنا الإمام القائم؛ آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم.

الثانی: ألا یا أهل العالم أنا الصمصام المنتقم؛ آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده.

الثالث: ألا یا أهل العالم إن جدّی الحسین قتلوه عطشان؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند.

الرابع: ألا یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام طرحوه عریانا؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جدّ من حسین را برهنه روی خاک افکندند.

الخامس: ألا یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام سحقوه عدوانا؛ آگاه باشید ای جهانیان که جدّ من حسین را از روی کینه توزی پایمال کردند».

یزدى حایرى، على‏، إلزام الناصب فی إثبات الحجة الغائب (عج)، محقق، مصحح، عاشور، على‏، ج ‏2، ص 233، بیروت، مؤسسة الأعلمى‏، چاپ اول‏، 1422ق

78. به دوستانمان بگویید

أَلسَّلامُ عَلَى النِّسْوَةِ الْبارِزاتِ،

سلام برآن بانوانِ بیرون آمده (از خیمه ها)

آیت الله حاج میرزا احمد سیبویه، ساکن تهران، از آقای شیخ حسین سامرایی که از اتقیای اهل منبر در عراق بودند، نقل کردند:
در ایامی که در سامرا مشرف بودم، در روز جمعه ای، طرف عصر به سرداب مقدس رفتم. دیدم غیر از من احدی نیست. حالی پیدا کردم و متوجه مقام حضرت صاحب الأمر علیه السلام شدم.
در آن حال صدایی از پشت سر شنیدم که به فارسی فرمود: به شیعیان و دوستان بگویید که خدا را به حق عمه ام حضرت زینب علیهاالسلام قسم دهند، که فرج مرا نزدیک گرداند.

  شیفتگان حضرت مهدی علیه السلام ج 1، ص 251. 

77. شباهت امام عصر علیه السلام به حضرت سید الشهدا علیه السلام

أَلسَّلامُ عَلى غَریبِ الْغُرَبآءِ ، أَلسَّلامُ عَلى شَهیدِ الشُّهَدآءِ

سلام بر غریبِ غریبان، سلام بر شهیدِ شهیدان ، سلام بر مقتولِ دشمنان

شباهت امام عصر علیه السلام به حضرت سید الشهدا علیه السلام✨

 

1⃣ شدت یاد شدن انها در قرآن کریم و سنت پیامبران و کتب آسمانی.

 

2⃣ اهتمام پیامبران گذشته به گریستن برای امام حسین علیه السلام  و بر پا نمودن مجالس سوگواری و مرثیه پیش از شهادت آن حضرت،نظیر اهتمام امامان گذشته است به دعا نمودن برای فرج مولی حجه ابن الحسن (عج) و طلب ظهور آن حضرت پیش از وقوع غیبت.

 

3⃣ شدت اهتمام هر دو امام بزرگوار به امر به معروف و نهی از منکر.

 

4⃣ نبودن بیعت طاغوت زمان بر آن دو که در اوصاف امام حسین در روز عاشورا آمده که به آن حضرت عرض شد:به حکم و حکومت عمو زادگانت فرود آور. فرموند: «به خدا قسم!هرگز دستم را از روی خواری ذلت به شما ندهم و مانند بردگان فرار نمی کنم.»

 

5⃣فرشتگان هر دو بزرگوار را به اذن خداوند متعال به آسمان بالا بردند.

 

6⃣ آرزو و تصمیم به یاری کردن امام حسین علیه السلام  در روز عاشورا، ثواب شهید شدن با آن حضرت را دارد. آرزوی بودن با امام عصر در زمان ظهور و قصد یاری کردن آن حضرت و جهاد با دشمنانش در رکابش نیز ثواب شهادت را دارد.

 

 7⃣ امام حسین علیه السلام ترسان از مدینه بیرون رفت و در مکه نزول کرد، سپس به سوی کوفه حرکت نمودحضرت حجت نیز نظیر همین برایش اتفاق می افتد.

 

8⃣ مصیبت آن دو بزرگوار سخت ترین مصیبت هاست اما مصیبت امام حسین از آن جهت و مصیبت حضرت مهدی (عج) به سبب طولانی بودن غیبت و مهنتش است.